ارزیابی خطر آسیب به ساختمان های اطراف ایستگاه o7 خط هفت متروی تهران با استفاده از روش سختی نسبی

ساخت تونل در زمین نرم باعث جابجایی زمین اطراف آن می­شود. پیش­بینی تغییر شکل ناشی از تونل­سازی و برآورد آسیب ناشی از آن بر سازه­های اطراف، بخش حیاتی طراحی و برنامه­ریزی ساخت تونل در نواحی شهری است. در این مقاله ایستگاه o7 خط هفت متروی تهران که در منطقه­ای تجاری-مسکونی با تراکم زیاد واقع شده است، با استفاده از نرم ­افزار فلک سه بعدی1 مدل­سازی شد. ایستگاه به روش زیرزمینی حفاری شده، بطوریکه ابتدا یک گالریدر وسط ایستگاه به منظور دسترسی و حفاری شمع­­های کناری و طاق­های بتنی حفاری شد.شمع­ها و طاق­های بتنی برای کنترل نشست و به عنوان نگهداری موقت به فاصله­داری 2/1 متر ایجاد ­شدند. در مرحله بعدی داخل ایستگاه حفاری و سیستم نگهداری اصلی آن نصب شد. از ساختمان­های اطراف ایستگاه 2 دستگاه ساختمان در حوزه تاثیر ایستگاه واقع بودند که با توجه به نشست بالای 10 میلیمتر این ساختمان­ها در مرحله اول ارزیابی خطر آسیب در ناحیه ناایمن قرار گرفتند. بنابراین مرحله دوم ارزیابی خطر آسیب با استفاده از روش سختی نسبی انجام شد. در این مرحله ساختمان­ها در ناحیه ایمن قرار گرفتند. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که ایجاد ایستگاه، خطری برای ساختمان­های مجاور ندارد.